غزال
غزال شامل گونه‌های زیادی از بزکوهی و سرده غزال است و یا در گذشته چنین در نظر گرفته می‌شد. آهوها به عنوان جانورانی چابک شناخته می‌شوند. آنها می‌توانند ناگهانی سرعت خود را به ۹۷ کیلومتر یا ۶۰ مایل در ساعت برساند و یا هنگام دویدن سرعت خود را در ۴۸ کیلومتر (۳۰ مایل) در ساعت نگه دارد.
غزال‌ها بیشتر در صحراها، مرغزارها (زمین‌های چمن) و ساوانای آفریقا، جنوب غرب آسیا، آسیای میانه و شبه‌قاره هند دیده می‌شوند. این جانور بیشتر به صورت گله‌ای زندگی می‌کنند و از گیاهان نرم و لطیف و برگ‌ها می‌خورد و کمتر به گیاهان خشن رو می‌آورد.
غزال‌ها اندام به نسبت کوچکی دارند. بلندی بیشتر آنها تا شانه، میان ۶۱ تا ۱۱۰ سانتی متر (۲ تا ۳٫۵ پا) است و رنگ آنها قهوه‌ای مایل به زرد است.
واژهٔ Gazelle یا غزال در ریشهٔ عربی استکه نخستین بار وارد زبان فرانسوی میانه و سپس در نزدیکی‌های سال ۱۶۰۰ از فرانسوی وارد انگلیسی شد.مردمان عرب به صورت سنّتی به شکار آهو می‌رفتند. این جانور در ادبیات عرب نماد زیبایی زنان بوده‌است. برخی زبان شناسان بر این باورند که واژهٔ غزل که گونه‌ای شعر در ادبیات عاشقانه‌است بیشتر به دلیل همانندسازی زیبایی معشوق و آهو به یکدیگر، این چنین نامگذاری شده‌است.در داستان‌ها گفته می‌شود که خلیفه عبدالملک مروان (۶۴۶ تا ۷۰۵) یک بار یک آهو را به دلیل شباهتش به معشوقش آزاد کرده‌است.
پاندا
پاندا نوعی خرس است که در نواحی مرکزی و جنوب غربی چین زندگی می‌کند. پاندا به سادگی توسط لکه‌های سیاه روی گوش و دور چشم و دور بدنش قابل شناسایی است. این حیوان هرچند در راسته زیستی گوشتخوارسانان قرار دارد اما ۹۹٪ رژیم غذایی آن را گیاه بامبو تشکیل می‌دهد. پانداهایی که در اسارت نگهداری می‌شوند غذاهایی مانند عسل، تخم پرندگان، ماهی، مرکبات، موز، برگ گیاهان و سیب زمینی را هم مصرف می‌کنند.
پاندا امروزه فقط در چند کوهستان مرکزی چین عمدتاً در ایالت سیچوآن و در حد کمتری در شاآن‌شی و گانسو زندگی می‌کنند. پانداها زمانی در نواحی کم‌ارتفاع‌تر هم زندگی می‌کردند اما با پیشرفت زمین‌های زراعی و همزمان از بین رفتن جنگل‌ها و برخی از عوامل دیگر پانداها به مناطق مرتفع پناه آوردند.
نسل این جانور به شدت در معرض تهدید است. بر اساس گزارشها ۲۳۹ پاندا در چین در باغ وحش و ۲۷ پاندا نیز در باغ وحش‌های بیرون از چین می‌زیند. همچنین تخمین زده می‌شود حدوداً ۱٬۵۹۰ پاندا در طبیعت زندگی می‌کنند اما یک مطالعه بر اساس تحلیل‌های ژنتیکی تخمین زده که بین ۲٬۰۰۰ تا ۳٬۰۰۰ پاندا می‌تواند در طبیعت وجود داشته باشد و گزارش‌هایی نیز نشان می‌دهند که پانداهای موجود در طبیعت در حال ازدیاد می‌باشند. اما اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط زیست اعتقاد دارد این گزارشها برای بیرون آوردن نام پاندا از جانوران در معرض خطر انقراض کافی نیست.
در حالی که همچنان اژدها اثر ملی و تاریخی چین است در این اواخر پاندای بزرگ نیز به یک علامت و مشخصه برای چین تبدیل شده است. تصویر خرس پاندا روی بسیاری از سکه‌های نقره و طلا و پلاتین مربوط به چین مدرن حک شده و حتی تمبر با عکس و اسم خرس پاندا منتشر شده است. حالت خوردن گیاه بامبو توسط خرس پاندا به یک نماد صلح‌جویی در مقابل شکارچیان تبدیل شده است. گفته شده خرس پاندا یک حیوان اهلی و آموزش‌پذیر است و حمله آن به انسان اغلب به خاطر آزار و اذیتی بوده که از انسان به آن رسیده تا به علت خوی وحشی خود جانور.
طبقه‌بندی جانورشناختی پاندا تا مدتها مورد بحث بود چرا که این حیوان مشخصات خرس‌ها و راکون‌ها را همزمان در خود دارد. اما تحقیقات مولکولی جدید اثبات کرده که پاندا قطعاً نوعی خرس است و نزدیکترین خویشاوند زنده آن خرس عینکی بومی آمریکای جنوبی است.
پاندای سرخ
پاندای سرخ یا ریز پاندا یا (Ailurus fulgens) گربه درخشان یک پستاندار گیاه‌خوار است و مانند خویشاوند دیگر خود خرس پاندا متخصص خوردن گیاه بامبو است ولی با این حال همه چیز خوار است و می تواند تخم مرغ، پرندگان، حشرات و پستانداران کوچک را بخورد. کمی از گربه خانگی بزرگتر و طولش ۴۰ تا ۶۰ سانتیمتر است و وزنش بین ۳ تا ۶ کیلوگرم است. پاندای سرخ بومی هیمالایا، بوتان، جنوب چین، هند، لائوس، نپال و برمه می‌باشد. همچنین این حیوان نماد خوش یمنی فستیوال بین‌المللی «دارجلینگ» می‌باشد. یک تخمین جمعیت آنها را کمتر از ۲٬۵۰۰ حیوان بالغ می‌داند. کاهش جمعیت این حیوان به خاطره قطعه قطعه شدن زیستگاه‌های این جانور می‌باشد.
جوجه‌تیغی
جوجه‌تیغی یا خارپشت به جانوران پستانداری گفته می‌شود که در خانواده خارپشت‌ها (نام علمی: Erinaceidae) قرار می‌گیرند. گاه تَشی نیز به دلیل خارهایی که بر پشت آن قرار دارد جوجه تیغی و خارپشت نامیده می‌شود اما تشی جانوری کاملا متفاوت از راسته جوندگان است، در حالی که جوجه‌تیغی‌ها کوچکتر و همه‌چیزخوار و از راسته پستانداران حشره‌خوار هستند.
در مجموع ۱۷ گونه جوجه تیغی در نقاط مختلف آسیا، اروپا، آفریقا شناسایی شده که در پنج سرده زیستی جای می‌گیرند. این حیوان بومی بر جدید یعنی استرالیا و آمریکا نیست. نزدیکترین خویشاندان این جانور حشره‌خوارها یعنی اعضای خانوادهٔ Soricidae هستند که ظاهری بسان موش کور دارند اما مثل جوجه تیغی‌ها به راسته حشره‌خوارها تعلق دارند. جوجه تیغی‌ها از پستانداران اولیه به شمار می‌روند و مثل اغلب آنها به زندگی شب‌زی و رژیم غذایی حشره‌خواری خو گرفته‌اند.
جوجه‌تیغی تقریباً در تمام مناطق دنیا موجود است، همچنین در ایران و به‌ویژه در مناطق گرمسیری زیاد است وبه گویش محلی هرمزگانی به آن زُزُه می‌گویند، این جانور به‌وسیلهٔ خارهای که برپشتش قرار دارد از خود دفاع می‌کند. این خارها در واقع موهایی توخالی هستند که با کراتین موجود در آنها باعث تیزی و سفتی شده‌است و بر خلاف باور عمومی سمی نیست. جوجه‌تیغی‌ها اغلب در هنگام احساس خطر خود را به صورت گلوله در می‌آورند به طوری‌که تمام تیغ‌های آنها رو به سمت بیرون قرار می‌گیرد. تمام گونه‌های جوجه تیغی از این مکانیسم دفاعی بهره‌مند هستند اما موفقیت آنها بستگی به میزان تیغ‌های شان دارد. به همین دلیل گونه‌هایی از جوجه‌تیغی که برای وزن کمتر از تیغ‌های کمتری برخوردارند بیشتر تمایل دارند تا از دشمن فرار کرده و گاهی به او حمله کنند و از تیغ‌هایشان به عنوان آخرین حربه استفاده کنند. پرندگان شکاری به ویژه جغدها، راسو، روباه، گرگ، گورکن و خدنگ از جمله دشمنان طبیعی جوجه تیغی‌ها به شمار می‌روند.
سنجاب پرنده
سنجاب پرندهکه با نام علمی Pteromyini یا Petauristini شناخته می‌شود، طایفه ای از ۴۴ گونه از سنجاب هاست که دو گونه از آنها در آمریکای شمالی، دو گونه در منطقه اوراسیا و سایر گونه‌ها در جنگل‌های بارانی هند و سایر مناطق آسیا(مثل ژاپن و چین) زندگی می‌کنند. این پستانداران کوچک در اصل نمی‌توانند همچون پرندگان یا خفاش‌ها پرواز کنند؛ بلکه آنها می‌توانند مانند بادپرکیسه‌داران پرش‌های بلندی از یک درخت به درخت دیگر انجام دهند که مسافت طی شده در هر پرش تا ۴۵۰ متر نیز گزارش شده است.دانشمندان بر این باورند که این گونه از سنجاب‌ها بین ۱۸ تا ۲۰ میلیون سال پیش از سنجاب‌های درختی و با گذراندن مراحل تکامل به وجود آمدند؛ تکاملی که به آنها اجازه تحرک بیش تر، توانایی جستجو گری آسوده تر و چالاکی بیش تر در هنگام فرار را اعطا کرد.یک سنجاب پرنده به طور میانگین ۶ سال در طبیعت زندگی می‌کند؛ حال آنکه طول عمر این جونده در باغ وحش حتی به ۱۵ سال نیز می‌رسد. دلیل طول عمر کمتر این جانور در طبیعت وحشی عموماً ابتلا به بیماری با شکار شدن توسط جانورانی چون مارها، جغدها، خزسمورها، کایوت‌ها و گربه‌های دم‌کوتاه است.این جانوران همه‌چیزخوار اند و هر غذایی که در محیط زندگیشان یافت شود را می‌خورند؛ مثل حشرات و دانه‌ها. اما آنها بر خلاف خویشاوندان درختی شان شب زی اند و شب‌ها به دنبال غذا می‌گردند تا در روز از گزند جانورن شکاری در امان باشند.
keywords : کینگ بلگ،سایت کینگ بلگ،مقالات کینگ بلگ
غزال شامل گونه‌های زیادی از بزکوهی و سرده غزال است و یا در گذشته چنین در نظر گرفته می‌شد. آهوها به عنوان جانورانی چابک شناخته می‌شوند. آنها می‌توانند ناگهانی سرعت خود را به ۹۷ کیلومتر یا ۶۰ مایل در ساعت برساند و یا هنگام دویدن سرعت خود را در ۴۸ کیلومتر (۳۰ مایل) در ساعت نگه دارد.
غزال‌ها بیشتر در صحراها، مرغزارها (زمین‌های چمن) و ساوانای آفریقا، جنوب غرب آسیا، آسیای میانه و شبه‌قاره هند دیده می‌شوند. این جانور بیشتر به صورت گله‌ای زندگی می‌کنند و از گیاهان نرم و لطیف و برگ‌ها می‌خورد و کمتر به گیاهان خشن رو می‌آورد.
غزال‌ها اندام به نسبت کوچکی دارند. بلندی بیشتر آنها تا شانه، میان ۶۱ تا ۱۱۰ سانتی متر (۲ تا ۳٫۵ پا) است و رنگ آنها قهوه‌ای مایل به زرد است.
واژهٔ Gazelle یا غزال در ریشهٔ عربی استکه نخستین بار وارد زبان فرانسوی میانه و سپس در نزدیکی‌های سال ۱۶۰۰ از فرانسوی وارد انگلیسی شد.مردمان عرب به صورت سنّتی به شکار آهو می‌رفتند. این جانور در ادبیات عرب نماد زیبایی زنان بوده‌است. برخی زبان شناسان بر این باورند که واژهٔ غزل که گونه‌ای شعر در ادبیات عاشقانه‌است بیشتر به دلیل همانندسازی زیبایی معشوق و آهو به یکدیگر، این چنین نامگذاری شده‌است.در داستان‌ها گفته می‌شود که خلیفه عبدالملک مروان (۶۴۶ تا ۷۰۵) یک بار یک آهو را به دلیل شباهتش به معشوقش آزاد کرده‌است.
پاندا
پاندا نوعی خرس است که در نواحی مرکزی و جنوب غربی چین زندگی می‌کند. پاندا به سادگی توسط لکه‌های سیاه روی گوش و دور چشم و دور بدنش قابل شناسایی است. این حیوان هرچند در راسته زیستی گوشتخوارسانان قرار دارد اما ۹۹٪ رژیم غذایی آن را گیاه بامبو تشکیل می‌دهد. پانداهایی که در اسارت نگهداری می‌شوند غذاهایی مانند عسل، تخم پرندگان، ماهی، مرکبات، موز، برگ گیاهان و سیب زمینی را هم مصرف می‌کنند.
پاندا امروزه فقط در چند کوهستان مرکزی چین عمدتاً در ایالت سیچوآن و در حد کمتری در شاآن‌شی و گانسو زندگی می‌کنند. پانداها زمانی در نواحی کم‌ارتفاع‌تر هم زندگی می‌کردند اما با پیشرفت زمین‌های زراعی و همزمان از بین رفتن جنگل‌ها و برخی از عوامل دیگر پانداها به مناطق مرتفع پناه آوردند.
نسل این جانور به شدت در معرض تهدید است. بر اساس گزارشها ۲۳۹ پاندا در چین در باغ وحش و ۲۷ پاندا نیز در باغ وحش‌های بیرون از چین می‌زیند. همچنین تخمین زده می‌شود حدوداً ۱٬۵۹۰ پاندا در طبیعت زندگی می‌کنند اما یک مطالعه بر اساس تحلیل‌های ژنتیکی تخمین زده که بین ۲٬۰۰۰ تا ۳٬۰۰۰ پاندا می‌تواند در طبیعت وجود داشته باشد و گزارش‌هایی نیز نشان می‌دهند که پانداهای موجود در طبیعت در حال ازدیاد می‌باشند. اما اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط زیست اعتقاد دارد این گزارشها برای بیرون آوردن نام پاندا از جانوران در معرض خطر انقراض کافی نیست.
در حالی که همچنان اژدها اثر ملی و تاریخی چین است در این اواخر پاندای بزرگ نیز به یک علامت و مشخصه برای چین تبدیل شده است. تصویر خرس پاندا روی بسیاری از سکه‌های نقره و طلا و پلاتین مربوط به چین مدرن حک شده و حتی تمبر با عکس و اسم خرس پاندا منتشر شده است. حالت خوردن گیاه بامبو توسط خرس پاندا به یک نماد صلح‌جویی در مقابل شکارچیان تبدیل شده است. گفته شده خرس پاندا یک حیوان اهلی و آموزش‌پذیر است و حمله آن به انسان اغلب به خاطر آزار و اذیتی بوده که از انسان به آن رسیده تا به علت خوی وحشی خود جانور.
طبقه‌بندی جانورشناختی پاندا تا مدتها مورد بحث بود چرا که این حیوان مشخصات خرس‌ها و راکون‌ها را همزمان در خود دارد. اما تحقیقات مولکولی جدید اثبات کرده که پاندا قطعاً نوعی خرس است و نزدیکترین خویشاوند زنده آن خرس عینکی بومی آمریکای جنوبی است.
پاندای سرخ
پاندای سرخ یا ریز پاندا یا (Ailurus fulgens) گربه درخشان یک پستاندار گیاه‌خوار است و مانند خویشاوند دیگر خود خرس پاندا متخصص خوردن گیاه بامبو است ولی با این حال همه چیز خوار است و می تواند تخم مرغ، پرندگان، حشرات و پستانداران کوچک را بخورد. کمی از گربه خانگی بزرگتر و طولش ۴۰ تا ۶۰ سانتیمتر است و وزنش بین ۳ تا ۶ کیلوگرم است. پاندای سرخ بومی هیمالایا، بوتان، جنوب چین، هند، لائوس، نپال و برمه می‌باشد. همچنین این حیوان نماد خوش یمنی فستیوال بین‌المللی «دارجلینگ» می‌باشد. یک تخمین جمعیت آنها را کمتر از ۲٬۵۰۰ حیوان بالغ می‌داند. کاهش جمعیت این حیوان به خاطره قطعه قطعه شدن زیستگاه‌های این جانور می‌باشد.
جوجه‌تیغی
جوجه‌تیغی یا خارپشت به جانوران پستانداری گفته می‌شود که در خانواده خارپشت‌ها (نام علمی: Erinaceidae) قرار می‌گیرند. گاه تَشی نیز به دلیل خارهایی که بر پشت آن قرار دارد جوجه تیغی و خارپشت نامیده می‌شود اما تشی جانوری کاملا متفاوت از راسته جوندگان است، در حالی که جوجه‌تیغی‌ها کوچکتر و همه‌چیزخوار و از راسته پستانداران حشره‌خوار هستند.
در مجموع ۱۷ گونه جوجه تیغی در نقاط مختلف آسیا، اروپا، آفریقا شناسایی شده که در پنج سرده زیستی جای می‌گیرند. این حیوان بومی بر جدید یعنی استرالیا و آمریکا نیست. نزدیکترین خویشاندان این جانور حشره‌خوارها یعنی اعضای خانوادهٔ Soricidae هستند که ظاهری بسان موش کور دارند اما مثل جوجه تیغی‌ها به راسته حشره‌خوارها تعلق دارند. جوجه تیغی‌ها از پستانداران اولیه به شمار می‌روند و مثل اغلب آنها به زندگی شب‌زی و رژیم غذایی حشره‌خواری خو گرفته‌اند.
جوجه‌تیغی تقریباً در تمام مناطق دنیا موجود است، همچنین در ایران و به‌ویژه در مناطق گرمسیری زیاد است وبه گویش محلی هرمزگانی به آن زُزُه می‌گویند، این جانور به‌وسیلهٔ خارهای که برپشتش قرار دارد از خود دفاع می‌کند. این خارها در واقع موهایی توخالی هستند که با کراتین موجود در آنها باعث تیزی و سفتی شده‌است و بر خلاف باور عمومی سمی نیست. جوجه‌تیغی‌ها اغلب در هنگام احساس خطر خود را به صورت گلوله در می‌آورند به طوری‌که تمام تیغ‌های آنها رو به سمت بیرون قرار می‌گیرد. تمام گونه‌های جوجه تیغی از این مکانیسم دفاعی بهره‌مند هستند اما موفقیت آنها بستگی به میزان تیغ‌های شان دارد. به همین دلیل گونه‌هایی از جوجه‌تیغی که برای وزن کمتر از تیغ‌های کمتری برخوردارند بیشتر تمایل دارند تا از دشمن فرار کرده و گاهی به او حمله کنند و از تیغ‌هایشان به عنوان آخرین حربه استفاده کنند. پرندگان شکاری به ویژه جغدها، راسو، روباه، گرگ، گورکن و خدنگ از جمله دشمنان طبیعی جوجه تیغی‌ها به شمار می‌روند.
سنجاب پرنده
سنجاب پرندهکه با نام علمی Pteromyini یا Petauristini شناخته می‌شود، طایفه ای از ۴۴ گونه از سنجاب هاست که دو گونه از آنها در آمریکای شمالی، دو گونه در منطقه اوراسیا و سایر گونه‌ها در جنگل‌های بارانی هند و سایر مناطق آسیا(مثل ژاپن و چین) زندگی می‌کنند. این پستانداران کوچک در اصل نمی‌توانند همچون پرندگان یا خفاش‌ها پرواز کنند؛ بلکه آنها می‌توانند مانند بادپرکیسه‌داران پرش‌های بلندی از یک درخت به درخت دیگر انجام دهند که مسافت طی شده در هر پرش تا ۴۵۰ متر نیز گزارش شده است.دانشمندان بر این باورند که این گونه از سنجاب‌ها بین ۱۸ تا ۲۰ میلیون سال پیش از سنجاب‌های درختی و با گذراندن مراحل تکامل به وجود آمدند؛ تکاملی که به آنها اجازه تحرک بیش تر، توانایی جستجو گری آسوده تر و چالاکی بیش تر در هنگام فرار را اعطا کرد.یک سنجاب پرنده به طور میانگین ۶ سال در طبیعت زندگی می‌کند؛ حال آنکه طول عمر این جونده در باغ وحش حتی به ۱۵ سال نیز می‌رسد. دلیل طول عمر کمتر این جانور در طبیعت وحشی عموماً ابتلا به بیماری با شکار شدن توسط جانورانی چون مارها، جغدها، خزسمورها، کایوت‌ها و گربه‌های دم‌کوتاه است.این جانوران همه‌چیزخوار اند و هر غذایی که در محیط زندگیشان یافت شود را می‌خورند؛ مثل حشرات و دانه‌ها. اما آنها بر خلاف خویشاوندان درختی شان شب زی اند و شب‌ها به دنبال غذا می‌گردند تا در روز از گزند جانورن شکاری در امان باشند.
keywords : کینگ بلگ،سایت کینگ بلگ،مقالات کینگ بلگ
